சரணம் சரணம் சரணம் கண்ணா
உலகில்-தோன்றும் எதுவும்-என்னை உதறவேநீ சொல்கிறாய்
புலனில்-தோன்றும் ஆசையாவும் பற்றிடாதே என்கிறாய்
களத்தில்-போரில் மனதில்-அமைதி கொண்டு-நீயும் நிற்கிறாய்
உளத்தில்-உன்னை கொள்ள-எதுவும் முடியும்-என்றும் சொல்கிறாய்
பிறப்பில்-உயர்ந்த தெய்வத்-தோன்றல் பார்த்தன்கூட கலங்கினான்
புரிவதாக இல்லைநீயும் கூறியது என்கிறான்
குறைவதான அறிவிலுன்னை எப்படிநான் அறிவது
உறைவதாக மனதிலுன்னை எப்படிநான் அழைப்பது
பேயாய்-மனது அடங்கிடாமல் அலைந்திடவே செய்யுது
நாயாய்-மீண்டும் வாலைக்குழைத்து மேடுநோக்கி செல்லுது
நோயாய்-யாண்டும் செய்த-கருமம் பற்றி-என்னைத் தொடருது
வாயால்-நானும் கதறிடவே சோர்வில்-மனதும் ஓயுது
சபையிலன்று அழைத்த-குரலில் இரக்கம்கொண்ட கண்ணனே
கஜனின்-குரலில் துக்கம்-கேட்டு இறங்கி-வந்த மன்னனே
விரைவிலிரங்கி கருணை-காட்டு உறங்கிவாழும் என்னிடம்
புரிவதாக வழியைக்காட்டிச் சேர்த்துக்கொள்நீ உன்னிடம்..!
*மேடு = குப்பை மேடு என்பதாகும் புலன் வழி பற்று
__________________
No comments:
Post a Comment